شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

کوی دل با کاروان کربلا دارد حسین

ازحریم کعبه جدش به اشک شست دست

مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین

می برد در کربلا هفتاد ودو ذبح عظیم

بیش از این ها حرمت کوی منی دارد حسین

پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست

اشک وآه عالمی هم درقفا دارد حسین

عشق اگر عشق است سرگردان راه زینب است

ناز و مهر مهرورزان از نگاه زینب است

زن نگو مردان عالم مانده در مردانگیش

تابش خورشید غیرت از پگاه زینب است

یک زن و این قدر قدر و منزلت نزد خدا

برترین سوگند مهدی هم به جاه زینب است

گاه و بی گاه از دو چشمم اشک می بارد بر او

این بِلا تکلیفی چشم از نگاه زینب است

های هایش هو هوی باد است در گیسوی بید

شیون باد خزان از آه آه زینب است

حق به عشق او حجاب کعبه را انداخته

رنگ رخت کعبه از رخت سیاه زینب است

یک طرف خورشید امید است به روی نیزه ها

در کنار نیزه ی خورشید ماه زینب است

اشک و آه و ناله ی ایتام سربازان او

دختری کوچک علمدار سپاه زینب است

محمود کریمی

سِر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود

کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود

چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ

پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود

چشمه فریاد مظلومیت لب تشنگان

در کویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود

زخمه زخمی ترین فریاد، در چنگ سکوت

از طراز نغمه وا می ماند اگر زینب نبود

در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ

در گلوی چشم ها می ماند اگر زینب نبود

ذوالجناح دادخواهی، بی سوار و بی لگام

در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود

در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب

پشت کوه فتنه ها می ماند اگر زینب نبود

قادر طهماسبی

شرمنده شد بهار ، ز گلزار کربلا

بلبل کند نوا که خزانِ محرم است

ما عاشقانِ لاله ي سرخِ پيمبريم

کز عطر او بهشتِ خداوند ، خرم است

صد مرده زنده مي شود از ذکرِ يا حسين

مولاي ما معلمِ عيسي بن مريم است

عيسي اگر در آخرِ عمرش به عرش رفت

قُنداقه حسين شرفِ عرشِ اعظم است

با يوسفش مقايسه کردم نگار گفت

او شاهِ مصر باشد و اين شاهِ  عالم است

عشق یعنی آتش افروخته

عشق یعنی خیمه های سوخته

عشق یعنی حاجی بیت الحرام  

دل بریدن ها وحج ناتمام

عشق یعنی غربت نور دوعین  

عشق یعنی گریه برقبر حسین

عشق را گویم فقط در یک کلام  

یا اباالفضل وحسین و والسلام

ماه محرم آمده باید دگر شوم
باید به خود بیایم و زیر و زبر شوم

باید سبک عبور کنم از خیال سود
باید خلاص از تب و تاب ضرر شوم

آزاد از مثلث تزویر و زور و زر
آزاد از هر آنچه نقوش و صور شوم

باید عوض شوم چه به چپ چه به راست،‌
بهتر اگر نمی‌شود از بد بتر شوم

از بد بتر چرا شوم اما؟ محرم است
از خوب می‌شود که در این ماه، سر شوم

این ماه می‌شود که شوم چیز دیگری
یک چیز دیگری که ندانم اگر شوم

محرم آمد و آفاق، مات و محزون شد  

غبار محنت این خاکدان به گردون شد

به جامه‏هاى سیه کودکان کو دیدم  

دلم بیاد اسیران کربلا خون شد

بیاد تشنه لبان کنار نهر فرات  

کنار چشم من از گریه رود کارون شد

به خاندان رسالت ببین چه ظلمى کرد  

فلک که زینب کبرى ز پرده بیرون شد

چو بر حسین (علیه السلام) به گریى به حشر خندانى  

هر آندو دیده که نگریست سخت مغبون شد

چه آتشى است که مى‏جوشد اشکها، گویى  

که چشمها همه کارون و سینه کانون شد

چه نوحه داشت سر نعش نوجوان حسین  

هزار حیف که لیلا زغصه مجنون شد

به سوز و ساز رباب شکسته دل پرسم

محرم آمد و آفاق، مات و محزون شد  

غبار محنت این خاكدان به گردون شد

به جامه‏هاى سیه كودكان كو دیدم  

دلم بیاد اسیران كربلا خون شد

بیاد تشنه لبان كنار نهر فرات  

كنار چشم من از گریه رود كارون شد

به خاندان رسالت ببین چه ظلمى كرد  

فلك كه زینب كبرى ز پرده بیرون شد